 შვიდივე საოცრება, რომელთაც ბერძელი მწერლები აღწერდნენ, ალექსანდრე მაკედონელის იმპერიაში იყო. ეს საოცრებე-ბია: გიზას დიდი პირამიდა, ზევსის ქანდაკება ოლიმპიაში, ჰალიკარნასის მავზოლეუმი(აკლდამა), დაკიდებული ბაღები ბაბილონში, როდოსის კოლოსი (გიგანტური ქანდაკება), ფაროსის შუქურა ალექსანდრიაში და არტემიდეს ტაძარი ეფესოში.
გიზას დიდი პირამიდა
უძველესი სამყაროს შვიდი საუცრებიდან დღეს მხოლოდ გიზას დიდი პირამიდა არსებობს. თითქმის 4000 წლის განმავლობაში ის მსოფლიოს ყველაზე მაღალი შენობა იყო-მისი სიმაღლე 147 მეტრს აღწევს. გიზას პირამიდა დღესაც უდიდეს ქვის ნაგებობად რჩება. ის მდინარე ნილოსის დასავლეთ ნაპირზე ააგო მეფე ხუფუმ, მეოთხე დინასტიის მეორე მმართველმა, რომელიც უფრო ბერძნული სახელით, ’’ხეოფსითაა’’ ცნობილი. ხუფუ ეგვიპტეს ძვ.წ. 2551-2528 წლებში მართავდა და საკუთარი პირამიდის აგებას ხელმძღვანელობდა, რომელიც მისი აკლდამა უნდა ყოფილიყო.ეს პირამიდა მამამისის, სნოფრუს პირამიდას ეფუძვნება, თუმცა მასზე ბევრად დიდია და პირამიდების მშენებლობის უდიდეს პერიოდზე მეტყველებს. პირამიდები გიზას დიდი პირამიდის აგებამდეც არსებობდა და და მის შემდეგაც არაერთი ააგეს, მაგრამ არცერთი მათგანი ისე არ განაცვიფრებდა მნახველს ოთხ ათასწლეულზე მეტი ხნის განმავლობაში, როგორც დიდი პირამიდა.
 საინტერესო ფაქტები
• მეცნიერები თვლიან, რომ დიდი პირამიდის წონა 5 მილიონ ტონაზე მეტია, ხოლო მისი აგებისთვის 2 მილიონზე მეტი ქვის ლოდი გამოიყენეს. • ფართობი რომელსაც პირამიდა იკავებს,5.15 ჰექტარის ტოლია და მასზე ჩოგბურთის 200 მოედანი დაეტევა. •იტალიის დედაქალაქ რომის წმინ- და პეტრეს ტაძარი ორჯერ მოთავს- დებოდა დიდი პირამიდის მიერ დაკავებულ ფართობზე.
პირამიდის მშენებლობა
ათასწლეულების განმავლობაში ხალხი გაოცებული შესცქეროდა დიდ პირამიდას.როგორ გამოთალეს და მოიტანეს ეს უამრავი ლოდი? როგორ ააშენეს პრიმიტიული იარაღებით ასეთი დახვეწილი ნაგებობა?პირამიდის კედლები თითქმის ზუსტად ქვეყნის ოთხ მხარესაა მიმართული. ამასთან, უგრძესსა და უმოკლეს კედლებს შორის განსხვავება მხოლოდ 20 სანტიმეტრია. არქეოლოგებმა თანდათან ამოიცნეს პირამიდების მშენებელთა საიდუმლოების ნაწილი, თუმცა ბევრი კითხვა დღესაც უპასუხოდ რჩება.
სპირალური პანდუსი
იმის შესახებ, თუ როგორ შენდებოდა პირამიდა, მრავალი განსხვავებული მოსაზრება არსებობს. ერთ-ერთი მათგანის თანახმად, პირამიდის ერთ კედელთან მიშენებული იყო სწორი ასასვლელი, რომლის სიმაღლეც პირამიდის ზრდასთან ერთად მატულობდა. მეორე ვარაუდის თანახმად, პირამიდის გარშემო სპირალური პანდუსი მიუყვებოდა.
სამშენებლო მოედნის მომზადება
გიზას ზეგანი კირქვითაა დაფარული, ამიტომ ის მშვენიერი საუძველი იყო მშენებლობისთვის და საშენ მასალასაც უხვად იძლეოდა. მიუხედავად ამისა პირამიდის მშენებლობის დაწყებამდე, საჭირო იყო მოედნის მოსწორება, რათა ის სრულიად ბრტყელი ყოფილიყო.
თავდაპირველად მოედანს წყლით ფარავდნენ. შემდეგ თხრილები გაჰყავდათ, რომელთა სიღრმეს ჯოხით ზომავდნენ. ყოველი თხრილის ფსკერი ერთი და იმავე მანძილით უნდა ყოფილიყო დაშორებული წყლის ზედაპირს. ამის შემდეგ მოედანს აშრობდნენ, მაგრამ თხრილებში ცოტა წყალი რჩებოდა. შემდეგ კლდის ზედმეტ ფენას აცლიდნენ ისე, რომ მოედნის ზედაპირი თხრილებში წყლის ზედაპირის დონეს გათანაბრებოდა.
ქვის ლოდები
სამტეხლო, რომელიც დიდი პირამიდის მშენებლობას ლოდებით ამაგრებდა, დაახლოებით 300 მეტრის მანძილზე მდებარეობდა. აქედან სამშენებლო მოედნამდე მუშებმა თითქმის 3 მილიონი კუბური მეტრის მოცულობის ქვა გადაიტანეს მხოლოდ ხელის იარაღებისა და ბერკეტების გამოყენებით. პირამიდის ზედაპირისთვის საჭირო კირქვა მდინარე ნილოსის აღმოსავლეთით მდებარე სამტეხლოდან მოჰქონდათ, ხოლო გრანიტის ქვას მეფის პალატისთვის ასუანთან ჭრიდნენ და მდინარით ეზიდებოდნენ.
დიდი პირამიდის შიგნით
დიდი პირამიდა ყველა პირამიდაზე მეტ დერეფანსა და პალატას შეიცავს. ყოველი მათგანი მეცნიერებმა გამოიკვლიეს- უკანასკნელ ხანებში საჰაერო მილებიც კი შეისწავლეს კამერა-რობოტის მეშვეობით, მაგრამ მრავალი საიდუმლო ჯერაც ამოუხსნელია.
ზევსის ქანდაკება ოლიმპიაში
ძვ.წ. 433 წელს მოქანდაკე ფიდიასმა ზევსის, ბერძენთა უზენაესი ღმერთის ქანდაკება დაასრულა. ქანდაკება, რომელიც სამხრეთ საბერძნეთის ქალაქ ოლიმპიაში მისთვის სპეციალურად აგებულ ტაძარში იდგა, სიმაღლეში 13-მეტრს აღწევდა, ე.ი. დღევანდელ ოთხსართულიან სახლზე მაღალი იყო. ქანდაკება მრავალ ძვირფას მასალას შეიცავდა, მათ შორის, ერთ ტონა სპილოს ძვალსა და ტონაზე მეტ ოქროს. ყველა მნახველს აოცებდა როგორც ქანდაკების სიდიდე, ასევე მცირე დეტალების განსაკუთრებული დახვეწილობა. გადმოცემით ის უფრო საიუვილერო ნაწარმს ჰგავდა ვიდრე ქანდაკებას. ფიდიასმა ზევსი ტახტზე მჯდომი გამოსახა. ზევსი ტახტზე ისე ბუნებრივად იჯდა, რომ ხალხს ეჩვენებოდა, თითქოს ცოცხალ ღმერთს უყურებდა. ქანდაკება ტაძარში რამდენიმე საუკუნის განმავლობაში იდგა, მაგრამ რომაელთა ბატონობის დროს მიივიწყეს. გადმოცემის თანახმად, ქანდაკების ნაწილები ახ.წ.394 წელს ბიზანტიის დედაქალაქ კონსტანტინოპოლში გადაიტანეს,სადაც ისინი ხანძარმა იმსხვერპლა.
საინტერესო ფაქტები 
- ქანდაკების აგებას ფიდიასმა 8 წელი მოანდომა.
- როგორც ისტორიკოსმა სტრაბონმა გამოითვალა, ზევსს რომ ადგომა შეძლებოდა, თავით ტაძრის სახურავს გაანგრევდა!
- თუკი ქანდაკებაში გამოყენებულ ოქროს დღევანდელი ფასებით შევაფასებდით, ქანდაკება 6 მილიონი გირვანქა სტერლინგი ეღირებოდა.
- ლეგენდის თანახმად,რომის იმპერატომნა კალიგულამ ქანდაკების წაღება დააპირა, მაგრამ ვერ შეძლო, რადგან ქანდაკების წასაღებად მოსულ მუშებს ზევსმა სიცილი დააყარა და გააქცია.
- ათლეტებს საკურთხეველთან ძღვენი მოჰქონდათ და ზევსს ოლიმპიურ თამაშებში გამარჯვებას შესთხოვდნენ. ლეგენდის თანახმად, ბრინჯაოს ურნა, რომელშიც ათლეტების მიერ მორთმეულ ძღვენს დებდნენ, იმ ადგილას იდგა, სადაც ზევსმა მეხი დასცა, რათა ფიდიასისთვის ეჩვენებინა, რომ ქანდაკება მოეწონა.
|
